Στεργιάδης, Αριστείδης

Νομομαθής και πολιτικός (1861 – 1950). Σπούδασε νομικά στο Παρίσι και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στη γενέτειρά του, το Ηράκλειο της Κρήτης. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1905 πήρε ενεργά μέρος στην επανάσταση στο Θέρισο. Μετά την επανάσταση του 1909, ο Ελ. Βενιζέλος του ανέθεσε τη σύνταξη διάφορων νομοσχεδίων, βασικών για την αναδιάρθρωση του κράτους. Το 1913 σύνταξε τους όρους της Συνθήκης της Αθήνας. Στο διάστημα 1917-19 διατέλεσε υπουργός - γενικός διοικητής Ηπείρου. Μετά την αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη (1919), ο Σ. διορίστηκε ύπατος αρμοστής της περιοχής με μεγάλες αρμοδιότητες. Στο αξίωμα αυτό παράμεινε έως τη Μικρασιατική καταστροφή (1922), οπότε εγκατάλειψε τη Σμύρνη και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Ο Σ. κατηγορήθηκε από πολλούς για την πολιτική που ακολούθησε ως ύπατος αρμοστής, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο της θητείας του. Την πολιτική αυτή, μάλιστα, πολλοί την χαρακτήρισαν τελείως αντίθετη προς τα εθνικά ελληνικά συμφέροντα. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που απέφυγε να γυρίσει στην Ελλάδα και προτίμησε να εγκατασταθεί στο εξωτερικό.